Dla uczniów

O PRAWACH DZIECKA
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego,
a szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
(Art. 33,34,36)
*
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi,
i mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
(Art. 13,15,16,17)
*
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać,
i każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.
(Art. 19,28,34,36,37)
*
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami,
nikt nie może mi zabraniać spotkać ich czasami.
(Art. 9,10)
*
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania,
mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
(Art. 5)
*
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa,
a gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
(Art. 2,3,4,22,23,30)
*
Tak się tu wiersze poukładały
w prawa dla dzieci na całym świecie,
byście w potrzebie z nich korzystały,
najlepiej jak umiecie.

Na podstawie Konwencji o Prawach Dziecka

Konwencja o prawach dziecka

Najważniejszym aktem prawnym, który określa prawa dziecka, jest Konwencja o Prawach Dziecka, potocznie nazwana światową konstytucją praw dziecka. Została uchwalona 20 listopada 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych. Wszystkie 192 kraje, które zdecydowały się ratyfikować ten dokument, zobowiązały się do respektowania i realizowania jego zapisów. Polska uczyniła to w 1991 roku.
Konwencja zakłada, że dzieci nie są w pełni dojrzałe i na tyle świadome, by same mogły o siebie zadbać, przez co należy im się szczególna opieka i ochrona. Najważniejszymi zasadami, którymi kierowali się twórcy tego dokumentu, są zasada kierowania się zawsze dobrem dziecka oraz zasada równości wobec prawa wszystkich dzieci niezależnie od pochodzenia, koloru skóry czy wyznania.

    Istota praw dziecka

Każdemu dziecku przysługują prawa dziecka, tak jak każdemu dorosłemu przysługują prawa człowieka. Prawa dziecka są więc naturalną konsekwencją praw człowieka. Praw tych nikt nie może dziecko pozbawić.

  Prawa dziecka a relacje z rodzicami

Prawa dziecka nie kolidują z prawem rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z ich wartościami, przekonaniem religijnym i światopoglądem, chyba że dochodzi do sytuacji niebezpiecznych, groźnych dla dziecka lub niezgodnych z prawem: zaniedbania, krzywdzenia, zmuszania do pracy zarobkowej, unikania obowiązku szkolnego…

ZAPAMIĘTAJ!

Jeśli w Twojej rodzinie nie dzieje się najlepiej, a Ty sam/sama nie przyczyniasz się do narastających problemów (nie wagarujesz, nie masz złych ocen, nie popadłeś/popadłaś w nałogi, nie przebywasz w nieodpowiednim towarzystwie), to nigdy nie doszukuj się w tej sytuacji swojej winy. Nie oskarżaj siebie za brak ciepła rodzinnego, miłości, brak porozumienia między domownikami. Nie oskarżaj siebie za brak dorosłości Twoich rodziców.
Jeśli dorosły bije, krzyczy, poniża, ośmiesza i drwi, jeśli dorosły czyta korespondencję i robi z tego powodu awanturę, używa obelżywych słów, straszy lub grozi śmiercią, namawia do czynienia rzeczy niezgodnych z przyjętymi normami życia społecznego, powiedz o tym osobie, której ufasz. Podziel się swoim myślami, nie zamykaj się w swoim świecie. Szukaj pomocy u wychowawcy, nauczyciela ulubionego przedmiotu, szkolnej pielęgniarki…