PRZYGODA Z TEATREM

Teatr szkolny to proces, w którym kształtuje się młody człowiek. Często nie zna siebie, nie rozumie swojego zachowania czy zachowania innych. Samopoznanie przy pomocy ćwiczeń dramowych wyzwala aktywność skierowaną na samego siebie, pomaga zrozumieć siebie i innych. Udział w teatrze szkolnym umożliwia emocjonalny rozwój dziecka. 

Pozwala poznawać siebie, pomaga wyrabiać umiejętność wywoływania emocji i radzenia sobie z nimi, odkryć inny świat (inny niż „domowy”, „podwórkowy”, „lekcyjny”), znaleźć motywację do życia, na zasadzie: mogę na scenie, to mogę i w życiu, rozwijać wiarę w siebie.

Ma znaczenie terapeutyczne. Uczestniczenie w tej formie aktywności pozalekcyjnej daje możliwość dotykania tych problemów, tych tematów, o których w domu lub w szkole się nie mówi. Daje pewne poczucie bezpieczeństwa. Bawiąc się w teatr, dzieci uczą się wyrażania i nazywania emocji, rozwija się ich wyobraźnia. Niewątpliwie poprzez uczestnictwo w zajęciach teatralnych, współpracując w grupie teatralnej, dzieci stają się bogatsze duchowo, wrażliwsze, „kulturalniejsze”.
Dzieci są z natury aktywne i nie lubią się nudzić. Życie uczniów pochodzących z małej miejscowości jest często mało atrakcyjne i szare. Z obserwacji wynika, że ekran telewizora, monitor komputera i połączenia internetowe są głównymi bohaterami czasu wolnego dzieci. Uczniowie mają trudności w kontaktach interpersonalnych, nie potrafią nazywać swoich uczuć, emocji, są skrępowane w momencie zabierania głosu w obecności większej ilości osób.
Jestem nauczycielem z 19-letnim stażem pracy. Od 16 lat prowadzę z uczniami zajęcia teatralne. Wieloletnia praca pokazała, że właśnie teatr może być wspaniałą receptą na „kolorową rzeczywistość”, może stanowić alternatywę dla biernego i mało pożytecznego spędzania wolnego czasu. Jest również olbrzymią szansą dla dzieci nieśmiałych, które nie potrafią znaleźć swojego miejsca w klasie. Uczestnictwo w zajęciach teatralnych pomoże im oswoić się z trudną dla nich sytuacją.

Agnieszka Dziemiańczyk